Слуцкия ткачыхи минус

Ад родных ніў, ад роднай хаты У панскі двор дзеля красы Яны, бяздольныя, узяты Ткаць залатыя паясы. І цягам доўгія часіны, Дзявочыя забыўшы сны, Свае шырокія тканіны На лад пярсіцкі ткуць яны. А за сьцяной сьмяецца поле, Зіяе неба з-за вакна І думкі мкнуцца мімаволі Туды, дзе расьцвіла вясна, Дзе блішча збожжа ў яснай далі, Сінеюць міла васількі, Халодным срэбрам ззяюць хвалі Між гор ліючайся ракі. Цямнее край зубчаты бора... І тчэ, забыўшыся, рука Заміж пярсіцкага узора Цьвяток Радзімы васілька.